Eylül 1859’daki ortalamanın altındaki bir güneş çevrimi sonrasında yüzyılın en güçlü güneş fırtınalarından biri başladı. Parlamanın olağandışı olaması nedeniyle araştırmacılar bunun nasıl açıklanacağından emin değillerdi. Patlama elektrik şebekelerine bağlı telgraf ofislerini etkilemiş, Küba ve Hawai üzerinde Kuzey ışıklarının oluşmasına neden olmuştu.
Güneş yüzeyindeki M-2 (orta boy) güneş lekesi ve S-1 (küçük boy) sınıfı ışıma fırtınasıyla 7 Haziran 2011’de muhteşem bir kütle atımı gerçekleştirdi. Yüzeyden fışkıran parçacıklar güneş yüzeyinin neredeyse yarısını kaplayacak şekilde bir mantar şeklini aldıktan sonra tekrar yüzeye döndü. Parlama SDO ile görüntülendi.
Güneş’i gözlemek üzere 11 Şubat 2010’da Cape Canaveral Uzay Üssü’nden fırlatılan Güneş Dinamikleri Gözlemevi (Solar Dynamics Observatory-SDO) yeni ve müthiş bir güneş patlaması yakaladı.
Güneş 28 Ocak 2011’de aynı anda iki farklı noktadan müthiş bir enerji fışkırması gerçekleştirdi. SDO o sırada bu olayı görüntülemeyi başardı.
Bazen karşılaşılan büyük bir sorunu tek bir ülkenin çözmesi zordur.
Bu mesaj teknolojik olarak gelişmiş 25 ülkenin temsilcilerinin katıldığı Bremen-Almanya’daki toplantıda verildi. Sorun ise güneş fırtınaları. 2013’de zirveye ulaşacağüı düşünülen güneş çevriminin mevcut teknolojiye etkisinin ne olabileceği ve alınabilecek önlemler tartışılıyor.
