ESO, Samanyolu’na benzeyen yakın bir gökadanın yeni bir fotoğrafını yayımladı. NGC-4945 kendi gökadamız gibi merkezin çevresinde dolanan parlak kollarıyla sarmal bir gökadadır. Gökadanın uzaya enerji saçan merkezindeki obur karadelik yakınındaki maddeyi yok ediyor.
Orta özellikteki bir teleskopla görülebilen NGC-4945, 13 milyon ışık yılı uzaklıktaki Erboğa (Centaurus) Takımyıldızının bir üyesidir. 1826 yılında İskoç Gökbilimci John Dunlop tarafından keşfedilen Gökada, 1880’lerde İrlandalı Gökbilimci John Louis Emil Dreyer tarafından derlenen genel bir katalogda yerini aldı.
NGC-4945’in yeni fotoğrafı ise ESO’nun Şili’de La Silla Gözlemevi’ndeki 2,2 metrelik teleskopla çekildi. Gökada Dünya’dan bakıldığında “puro” şeklinde görülür*. Ancak gökada daha kalın bir yapıya sahiptir. Yıldızların oluşturduğu bant ve ışıldayan gaz merkez çevresinde bir helezon çizmektedir.
Özel bir filtre ile elde edilen net görüntüde NGC-4945’de yıldız oluşum bölgelerinden gelen hidrojen gazı ayırt edilebilmektedir.
NGC-4945, Samanyolu gibi saha sakin gökadalara göre daha fazla aktif olduğundan çevreye daha fazla enerji yaymaktadır. 1943 yılında Carl K. Seyfert tarafından oluşturulan yeni tanımlamaya göre bilim insanları NGC-4945’i bir Seyfert Gökadası** olarak sınıflandırırlar. Gökbilimciler bu tür gökadaların merkezlerindeki karadelikten dolayı gökdaların çok aktif olduğuna inanıyorlar. Karadelikler, kütle çekimleriyle yakınındaki gazı kendine doğru çeker, merkezi bölgeyi hızlandırarak ısıtırlar. Bu da çevreye yüksek enerjili X-ışını ve morötesi ışınım yayılmasına neden olur. Samanyolu’nda da olmak üzere sarmal yapıdaki gökadaların merkezlerinde karadelikler bulunmaktadır.
Kaynak: ESO
