Galileo Galilei tarafından keşfedilen Satürn halkalarını dört yüzyıl sonra yani bugün rengârenk görüntüleyebiliyoruz.
Satürn halkaları ilk kez 1610 yılında Galileo’nun küçük teleskopu ile keşfedildi. Galileo gördükleri karşısında şaşkına dönmüştü: “Bunlar Satürn’ün çocukları olmalı” demişti. Çünkü gördüğü gezegeni çevreleyen ve Galileo’ya göre ‘kulağı’ andıran tuhaf şekillerdi. Daha sonra Christian Huygens bu sırrın çözümü için ‘yörünge halkası’ önerisini getirdi. Günümüzde bu halkalar gezegene yakınlığına göre alfabetik harflerle anılıyor: D, C, B, A, F, G ve E.
30 Haziran 2004’te Satürn yörüngesine giren Cassini uzay aracındaki Morötesi Tayfçekeri (UVIS) ile alınan bu görüntünün sol kısmı gezegene daha yakın olan C halkasının sonu ile B halkasının başladığı yeri gösteriyor.
Adından da anlaşılacağı üzere UVIS ile morötesi dalga boyunda gözlemler yapılmaktadır. Cassini Satürn çevresinde dolanırken zaman zaman halkalara yakından bakmaktadır. Burada gözlenen görüntüdeki bölge yaklaşık 10.000 kilometre uzunluğundadır.
Halklardaki renk farklılığı ise bileşimlerindeki farklılığı gösterir. Kırmızımsı renk daha kirli, turkuaz rengi ise neredeyse saf sudan oluşmuş buz kadar temiz buz parçacıklarını gösterir.
Satürn’ü saran bu karmaşık halka topluluğunun nasıl oluştuğu ise henüz bilinmemektedir. Bir modele göre bu halkalar Güneş Sistemi kadar yaşlıdır. Başka bir fikre göreyse bu halkalar gezegenden daha gençtir ve Satürn’ün çekim etkisiyle zamanla buraya yığılmış malzemelerle oluşmuştur.
Ancak bir şey kesin: Cassini’nin ilettiği bu muhteşem görüntüler ışığında doğru yanıtı bulmak an meselesi.
