Şili’deki La Silla Gözlemevi’nde bulunan 2.2 metre ayna çaplı MPG/ESO teleskopuyla alınan bu kozmik gökada çifti görüntüsü ilginç bazı özellikler sergiliyor; gökadalar birbirlerine o kadar yakınlar ki, her birinin kütle çekim etkisi diğeri üzerinde bozucu etkiler yapabiliyor. Kütle çekim savaşında gökadalardan biri olan NGC 3169’un sarmal şekli bozulurken, yoldaşı NGC 3166 gökadasının da toz şeritleri parçalarına ayrıldı. Bu sırada görüntüde sağ altta görülen üçüncü ve daha küçük NGC 3165 gökadası da kendinden büyük komşularının kütle çekimsel döndürme ve çekme işlemlerine maruz kalmaktadır.
70 milyon ışık-yılı uzaklıkta, Altılık takımyıldızında yer alan bu gökada grubu, 1783 yılında İngiliz gökbilimci William Herschel tarafından keşfedilmiştir. Modern gökbilimciler NGC 3169 (solda) ve NGC 3166 (sağda) arasındaki uzaklığın hassas bir şekilde sadece 50 000 ışık yılı olduğunu ölçmüşlerdir, bu uzaklık Samanyolu gökadasının yarıçapı kadardır. Böylesine küçük bir bölgede kütle çekimi gökadaların yapısında bozulmalara yol açabilmektedir.
NGC 3169 ve NGC 3166 gibi sarmal gökadalar parlak merkezleri etrafında dönen düzenli yıldız ve toz girdapları oluşturma eğilimindedirler. Bununla birlikte çevredeki diğer büyük kütleli nesnelerle olan yakın karşılaşmalar, sık sık, gökadaların birleşerek daha büyük bir gökada oluşturması esnasında bozucu bir başlangıç sebebi olarak bu klasik yapılanmayı karıştırabilmektedir. Şimdiye kadar NGC 3169 ve NGC 3166 özelliklerinden bir kısmını yitirdi. NGC 3169’un büyük, genç, mavi yıldızlardan oluşan parlak kolları liflerine ayrıldı ve ışıldayan gazlarının büyük bir kısmı diskten atıldı. NGC 3166’da ise genellikle sarmal kolların dış hatlarını belirleyen toz şeritleri düzensiz bir şekil aldı. Mavi renkli eşinin tersine NGC 3166’da yeni yıldız oluşumu daha az miktarda gerçekleşiyor.
NGC 3169’un bir farkı daha var, sönük sarı nokta karanlık bir toz örtüsü boyunca sadece sola doğru ışıldamaktadır ve gökadanın merkezine yakındır [1]. Bu parlama 2003 yılında tespit edilen bir süpernovadan kalmıştır ve SN 2003cg olarak bilinmektedir. Tür Ia olarak sınıflandırılan bu tür bir süpernova, -güneşimiz gibi orta büyüklükte bir yıldızın kalıntısı olan- beyaz cüce denilen sıcak ve yoğun bir yıldızın kütle çekim etkisiyle yakın yoldaş yıldızından madde (gaz) çekmesiyle meydana gelmektedir. Sonunda eklenen bu yakıt yıldızın kontrolden çıkan birleşme (füzyon) reaksiyonuyla patlamasına sebep olmaktadır.
Burada sunulan dikkat çekici hareketli gökada düetinin yeni görüntüsü Igor Chekalin’in ESO’nun Gizli Hazineler 2010 astrofotoğrafçılık yarışması için seçtiği verilere dayanmaktadır. Chekalin yarışmada birinci seçildi ve bu görüntü ise yaklaşık 100 başvuru arasında en yüksek ikinci oyu aldı [2].
Filmi izlemek için üzerine çift tıklayın.
Notlar
[1] Burada ışığın NGC 3169’un merkezinin altından sola, sarmal kolun sonuna doğru uzananması gibi, çok daha dikkate değer bir başka nokta da, Samanyolu içindeki yıldızların şans eseri teleskoplarımız ve gökadalar arasındaki gözlem hattına çok yakın düşmesidir.
[2] ESO’nun Gizli Hazineler 2010 yarışması amatör astronomlara ESO’nun geniş astronomi veri arşivlerini araştırma olanağı tanıyarak katılımcıların gizli kalmış hazineleri ortaya çıkarması beklenmiştir. Gizli Hazineler hakkında daha fazlasını öğrenmek için ziyaret edebileceğiniz adres: http://www.eso.org/public/outreach/hiddentreasures
