Uzay çağı başladığından bu yana asteroit ve kuyrukluyıldızlara 16 araç gönderildi. Hepsi de bu nesnelerde saklı olan Güneş Sistemi’nin sırlarını ortaya çıkarmak içindi. Ancak sonbaharda bilim insanları bir araç göndermeye gerek kalmadan büyük bir kaya parçasını izleyebilecek.
NASA’nın Jet İticileri Laboratuarı Yakın Dünya Geçişi Nesneleri İzleme Programı Yöneticisi Don Yeomans: “8 Kasım’da 2005 YU55 adlı bir asteroit Dünya’nın çok yakınından, 325 000 km uzaklıktan geçiş yapacak. 400 metre genişliğindeki asteroit büyüklüğünde başka bir nesne geçişi 2028’e kadar olmayacak” diyor.
YU55 yakınımızdan geçmesine karşılık önümüzdeki 100 yıl içerisinde de Dünya ile çarpışmayacak. Yakın geçiş sırasında Dünya üzerinde çok küçük etkileri olacak. Ancak gel-git ya da bunun gibi bir etkiye neden olmayacak. Her 25 yılda bir YU55 boyutlarında bir asteroit yakın geçiş yapar.
JPL’den Barbara Wilson: “Bu boyutta bir nesnenin Dünya’nın yakınından geçişindan yararlanabilmek için geçmişte yeterli bilgimiz ve teknolojimiz yoktu. İyi bir görüntü elde edebilmek için elimizdeki araçlar yetersizdi” diyor.
2005 YU55, NASA’nın desteklediği Uzay İzleme Programı (Spacewatch) başkanı Robert McMillan tarafından 2005 yılı Aralık ayında keşfedildi. Asteroitin bu tarihten sonra 2010 Nisan ayında Porto Riko’daki Arecibo Gözlemevi’nde Mike Nolan ve ekibi tarafından görüntüleri alındı.
JPL’den radar gökbilimci Lance Benner: “Radar görüntüleri en fazla 7.5 metre piksel çözünürlükte görüntü alabiliyordu. Şimdi ise 4 metre piksellik görüntü elde edebiliyoruz. Üstelik asteroit o zamanki geçişinden yedi kat daha yakından geçecek. Daha ayrıntılı bir radar görüntüsü elde etmeyi umuyoruz” diyor.
Radar gökbilim, dünyadaki en büyük çanak antenlerle çalışır. Antenler gökyüzünde belirledikleri hedeflere mikrodalga sinyali gönderir. –bu sinyaller Ay kadar yakın bir yere ya da Satürn’ün uyduları kadar uzak bir noktaya da olabilir- Hedefe ulaşan sinyal oradan yansı ve geri döner. Geri dönen sinyalin “yankısı” ölçülerek nesnenin üç boyutlu bir modeli oluşturulur. Bu cismin dönüşünü ve yüzey pürüzlüğü hakkında bilgi verir. Böylece bilim insanları nesne hakkında bilgi sahibi olurlar.
4 metrelik çözünürlükle JPL bilim insanları bazı asteroitlerdeki kaya ve kraterleri görebilir. Bundan daha iyisi de optik ve kızılötesi teleskoplar yardımıyla asteroitin yüzeyindeki mineral dağılımının ortaya çıkarılması olacak.
Wilson: ”YU55, Güneş Sistemi oluştuktan sonra arta kalan malzeme olarak değerlendirilen C-tipi asteroittir. Gelecekte yapılacak insanlı uçuşlarda hangi asteroitlerden yararlanılabileceği üzerine de önemli bir çalışma olacaktır.”
Yeomans’a göre 2005 YU55’in geçişi oldukça eğlenceli bir gözleme neden olacak: “Bizi izlemeye devam edin.”
Asteroit avcısı olan 70 metrelik Goldstone anteni NASA’nın Kaliforniya Çölü’ndeki Derin Uzay Ağı tesisinin bir parçasıdır. Diğeri de Porto Riko’daki Ulusal Bilim Vakfı’na bağlı Arecibo Gözlemevi’ndeki 305 metrelik antendir. İki aracın özellikleri birbirini tamamlar niteliktedir. Arecibo radarı diğerine göre 20 kat daha hassas özelliğiyle iki kat uzaklıktaki asteroitleri algılayabilir. Ancak hareketli olmadığından gökyüzünün ancak üçte birinin görebiliyor. Goldstone ise hareketli bir radardır ve gökyüzünün % 80’inini görebilir, günlük olarak nesneleri daha uzun izleyebilir. Bugüne kadar Goldstone ve Arecibo ile 272 yakın Dünya asteroiti ve 14 kuyrukluyıldız gözlemi yapıldı.
Yakın Dünya Nesneleri Gözlem Programı’nın görevi gezegenimiz için tehlike oluşturabilecek potansiyel nesneleri bulmak ve onların yörüngelerini belirlemektir.
