Süper yoğun nötron yıldızları ya da atarcalar evrenin en olağanüstü nesneleridir. Bu tuhaf nesneler üzerine araştırma beraberinde iki Nobel ödülü getirdi. Araştırmacılar atarcaların nükleer yapısını öğrenmek ve güçlü kütle çekimi koşullarında Genel Görelilik Kuramını test etmek için doğrudan teleskop gözlemi yapıyor.
Evrenin değişken olduğunu biliyoruz. Öyle ki her gece görünen yıldızlardan bazıları değişik görülebilir.
Hubble Hen 3-1333 gezegenimsi bulutsusuna ait yeni bir görüntü yayınladı. Gezegenimsi bulutsular aslında gezegenlerle ilgilerinin olmadığı Güneş gibi orta büyüklükteki bir yıldızın patlaması ile oluşmuş bulutsulardır.
Hubble, HLX-1 olarak adlandırılan orta büyüklükteki bir karadeliğin çevresinde mavi renkli genç bir yıldız kümesi olduğunu fark etti. Karadeliğin dağılan cüce bir gökadanın çekirdeğinde olduğunu akla getiriyor. Elde edilen verilerin, süper kütleli karadeliklerin ve gökadaların evrimini anlamada yararlı olacağına inanılıyor.
NASA’nın Chandra X-Işını Gözlemevi verilerini kullanan gökbilimcilere göre Samanyolu merkezindeki dev karadelik çevresinde görülen buharlaşma ve fişeklerin nedeni yutulan asteroitler olabilir. Fişekler birkaç saat içerisinde parlaklıklarını yüz katına çıkarıyor.
Bir cüce gökadanın yakınında bu gökadayla birleşmek üzere hareketli bir yıldız topluluğu olduğu belirlendi. Birleşmenin gerçekleşeceği gökada NGC 4449 olarak adlandırılmıştır. Gökada Dünya’dan 12.5 milyon ışık yılı uzaklıkta yer almaktadır.
Hubble Uzay Teleskobu Balina takımyıldızındaki çubuklu sarmal gökada olan NGC 1073’ün görüntüsünü aldı. Samanyolu benzeri görünümdeki NGC 1073 gibi çubuklu sarmal gökadalar yardımıyla gökadamız hakkında daha fazla bilgiye sahip olabiliyoruz.
NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nden Jane Rigby‘ın başkanlığında oluşturulan ekip, kütle çekimsel merceklenme yöntemiyle elde edilebilecek en iyi örnek için Hubble RCS2 032727-132623 gökada kümesini seçtiler. Arka alandaki uzak gökada Hubble yardımıyla anlamlı bir şekilde görüntülendi.
Bilim insanları uzunca bir süredir gökadamız çevresinde dolanan sönük cüce gökadaları keşfetmek için çaba gösteriyor. 18 Ocak’ta Keck II Teleskopu’nu kullanan gökbilimciler bu cüce gökadalardan birini keşfettiler. Uydu gökada, JVAS B1938+666 olarak kodlanan büyük kütleli gökadayı çekimsel mercek olarak kullanarak keşfedildi.
Uzak Evrende görünenlerin en büyüğü olan son derece sıcak, yüksek kütleli bir genç gökada kümesi, Şili’deki Atacama Çölü’nde ESO’nun Çok Büyük Teleskobu (VLT), NASA’nın Chandra X-ışını Gözlemevi ve Atacama Evrenbilim Teleskobu’nu kullanan bir uluslararası ekip tarafından çalışılmıştır.
Gökbilimciler Spitzer ve Hubble Uzay Teleskopları yardımıyla bilinen en uzak noktadaki gökadalarda yüksek oranda yıldız oluştuğunu belirledi. GN-108036 adlı baloncuk şeklindeki gökada bu kadar uzaklıkta yer alan ve şimdiye kadar bulunan en parlak gökadadır. Gökada 12,9 milyar ışık yılı uzaklıktadır.