ESO’nun Şili’de bulunan Paranal Gözlemevi’ndeki Çok Büyük Teleskop’u (VLT) ile alınan bu yeni görüntülerde altı olağanüstü sarmal gökada görülmektedir. Elde edilen görüntüler, gökbilimcilere gökadalardaki dikkat çekici sarmal şekillerin nasıl oluştukları ve evrimleştiklerini anlamaları konusunda yardımcı olacak.
Yontar (Heykeltıraş-Sculptor) Gökadası’nın bu renkli görüntüsü NASA’nın kızılötesi görüntüleme aracı olan WISE ile elde edildi. Görüntü dört farklı kızılötesi algılayıcısı ile oluşturulan farklı fotoğrafların birleştirilmesiyle elde edildi. NGC 253 adıyla da bilinen Yontar Gökadası, 10.5 milyon ışık yılı uzağımızda yer alıyor.
Avrupalı gökbilimcilerden oluşan bir grup ESO’nun Çok Büyük Teleskop’unu (VLT) kullanarak şimdiye kadar ki en uzak gökadaya olan uzaklığı ölçmüş oldu. Gökadanın çok zayıf ışımasını dikkatlice analiz eden gökbilimciler, gözlenen görüntünün Evren’in henüz 600 milyon yıl yaşındaki (kırmızıya kayma 8.6) haline ait olduğu sonucuna vardılar.
Şili’deki Avrupa Güney Gözlemevi’nin (ESO) Çok Büyük Teleskop’u (VLT) ile gerçekleştirilen yeni gözlemlerle ilk kez genç gökadaların çevrelerindeki soğuk gazı yutarak onları birçok yıldızın oluşumunda yakıt olarak kullandıklarına dair doğrudan kanıtlar elde edildi. Çalışma gökadaların evrimi açısından çok önemli.
Uzak bir gökadadaki bir yıldız tipik bir şekilde toz örtüsü içinde patlayarak yaşamını bitirdi. Ancak Ohio Üniversitesi’ndeki araştırmacılar bu olayın önemli belirtiyor. Patlama normal bir süpernova olsaydı gökada içinde kendini parlaklığı ile ele verecekti. Farklı tür bir süpernova patlaması ile karşı karşıyayız.
Swinburne Üniversitesi’nden Gökbilim öğrencisi Andy Green uzayda yaşayan ‘dev dinozorlar’ keşfetti. Keşfettiği gökadalar günümüz gökadalarının ataları olan oldukça yaşlı gökadalar. Gökada diskleri Samanyolu anımsatmasına karşılık daha hareketlidir ve birçok genç yıldız oluşumuna sahne olmaktadır.
G327.1-1.1 Samanyolu içinde süpernova olarak patlayan bir yıldızın kalıntısıdır. Yıldızdan geriye hızla dönen bir nötron yıldızı kaldı. Atarca, Chandra ve XMM Newton’un algıladığı x-ışını ile radyo dalgaboyu yaymakta. Büyük kırmızı daire ise patlamanın radyo dalgası yayılmasını gösteren kızılötesi alanda alınmış 2MASS verisiyle elde edildi.
Gaz ve toz bulutlarının derinliğinde oluşan yıldızlar görülmez çünkü bulutlar size burayı göstermez. Gökbilimciler bu bulutların arkasını görebilecek yeni bir pencere keşfetti. Gökbilimcilerin “iç ışıma” (coreshine) olarak adlandırdığı ve yoğun bulutların dağıttığı kızılötesi ışınım aslında yeni doğmuş yıldızların yoğun çekirdekleridir.
ESO’nun Şili Paranal Gözlemevi’ndeki Çok Büyük Teleskopu ile NGC 1365 gökadasının kızılötesi görüntüsü elde edildi. NGC 1365, 60 milyon ışık yılı uzaklıktaki Ocak (Fornax) gökada kümesinin bir üyesidir. Gökada 200 000 ışık yılı uzunluğunda olup sarmal kolların merkez çevresinde dönüşü 350 milyon yıl sürmektedir.
Gökbilimciler 2001 yılında yaşlı bir yıldızın çevresini saran su buharı bulutunu keşfettiklerinde hemen bunun kaynağını aramaya başladılar. Yanıt Herschel Kızılötesi Gözlemevi’nden geldi. Herschel, ölen bir yıldızın neden sıcak su buharı bulutuyla çevrili olduğunu da açıklıyor. Yanıt ilginçti: suyu yıldızın ışığı oluşturmuştu.