CSIRO’nun 64 m’lik Parkes radyo teleskopu ile yüklü parçacıkların gökadamız merkezinden süpersonik hızlarla uzaklaştığı tespit edildi.
2010 yılında “Fermi baloncukları” adıyla bilinen gözlemlere ait bulgular, Nature Dergisi’nin 2 Ocak sayısında Avustralya, ABD, İtalya ve Hollanda gökbilimcilerinin oluşturduğu bir ekip tarafından yayınlandı.
ESA’nın Planck Uzay Teleskopu 1 milyar ışık yılı uzaklıktaki gökada kümelerini birbirine bağlayan on milyon ışık yılı uzunluğa sahip sıcak gaz köprüsünün varlığını ortaya çıkardı.
Planck’ın asıl görevi evrenin oluşumu sürecinde yayılan ilk ışık olan Kozmik Mikrodalga Arka planı (CMS) ortaya çıkarmaktır.
ESO’nun Çok Büyük Teleskop’unu kullanan gökbilimciler olağanüstü bir gezegenimsi bulutsu örneğinin merkezinde birbirleri etrafında dolanan bir yıldız çifti keşfetti. Yeni sonuçlar uzaya atılan madenin dikkat çekici ve simetrik görünüşünü kontrol eden mekanizma üzerindeki uzun süredir tartışılan bir teoriyi destekliyor.
Gökbilimciler Hubble Uzay Teleskopu yardımıyla karanlık maddenin dev ipliksi yapılarını üç boyutlu olarak inceledi. 60 milyon ışık yılı uzaklıktaki bilinen en büyük gökada kümelerinden birinde görülen ipliksi yapı, evrenin geniş ölçekli yapısını oluşturan kozmik parçadır.
Spitzer Uzay Teleskopu verileriyle yola çıkan gökbilimciler evrenin genişleme hızı olarak bilinen Hubble sabiti için en hassas ölçümü gerçekleştirdi. İlk olarak 1920’lerde Edwin P. Hubble tarafından ortaya atılan Hubble sabiti, evrenin 13,7 milyar yıl önce Büyük Patlama sonucunda oluştuğunun bir kanıtıdır.
APEX teleskobunu kullanarak, bir astronomlar ekibi şimdiye kadarki erken Evren’deki en güçlü yıldız oluşum patlamaları ile bugüne kadar ki bulunan en kütleli galaksiler arasındaki bağı buldular. Bu gökadalar on milyar ışık yılı uzaklıkta yer almaktadır.
Fermi Gama Işını-Uzay Teleskopu’nun verilerini incelemeyi sürdüren araştırmacılar yeni enerji kaynaklarının varlığını açıkladılar.
Fermi’nin Geniş Alan Teleskopu (LAT) ışığın en enerjik formu olan gama ışınlarını yayan kaynakları kaydedilmek amacıyla her üç saatte bir tüm gökyüzünü tarar.
NASA’nın Hubble Uzay Teleskopu yakın kızılötesi görüş yeteneğini kullanarak 9 milyar yıl önce yıldız oluşumu süren çok sayıda genç –o zamana göre- gökadaları ortaya çıkardı. Gökadalarda yıldız oluşumu beklenenden daha hızlı gerçekleşiyor.
Tüm gökadalarda olduğu gibi Samanyolu’nda da karanlık madde denilen garip bir madde yer almaktadır. Yalnız kütle çekimiyle kendini ele veren karanlık madde aslında görünmez. Gökadamızı saran bu madde olmasaydı ve tüm gökadayı sarmasaydı yıldızlar hızla birbirlerinden farklı yönlerde hareket ederdi.
Bilim insanları, erken Evren’i, morötesi ışıkta geçirgenleştikçe, incelemek için birkaç seferdir ESO’nun Çok Büyük Teleskop’unu kullandılar. Kozmik tarihteki bu – yeniden iyonlaşma olarak da bilinen – kısa ancak önemli dönem yaklaşık 13 milyar yıl önce gerçekleşti.