Görünür ışık altında sönük görünen gama ışını patlamaları aslında evrenin en yüksek enerjili olayları arasındadır. Bu patlamaların sönük görünmesinin nedeni ise dünya ile nesne arasındaki tozlardır. Ancak ESO’nun Şili-La Silla’daki 2.2 metrelik MPG GROND Teleskopu gama ışını patlamalarındaki sırra ilişkin yeni bir çözüm getirdi.
Gökbilimciler ilk kez ESO’nun Çok Büyük Teleskop’unu kullanarak bir süper-Dünya örneği ötegezegenin etrafındaki atmosferin analizini gerçekleştirdi. GJ 1214b olarak bilinen gezegen, yıldızının önünden geçerken gözlendi ve bu sırada gezegenin atmosferi boyunca ilerleyen bir miktar yıldız ışığı yeryüzünden gözlenmiş oldu.
Gökbilimciler ilk kez birbirlerinin önünden geçen biri zonklayan Sefeid değişeni bir çift yıldız sistemini keşfederek on yıllık bir bilmeceyi çözmüş oldular. Yeni sonuçlara göre yıldız zonklama teorisi sayesindeki tahminler doğru, yıldız evrimi teorisiyle öne sürülen tahminler ise yeni gözlemlerle uyuşmazlık gösteriyor.
ESO’nun Şili’de bulunan Paranal Gözlemevi’ndeki Çok Büyük Teleskop’u (VLT) ile alınan bu yeni görüntülerde altı olağanüstü sarmal gökada görülmektedir. Elde edilen görüntüler, gökbilimcilere gökadalardaki dikkat çekici sarmal şekillerin nasıl oluştukları ve evrimleştiklerini anlamaları konusunda yardımcı olacak.
ESO’nun VISTA tarama teleskopu ile alınan yeni bir kızılötesi görüntüsü Tekboynuzlu (Unicorn) takımyıldızı içinde bulunan genç yıldızlar, karanlık bulutlar ve gaz sarmallarının ışımalarının meydana getirdiği olağanüstü manzarayı gözler önüne sermektedir. Tekboynuzlu R2 olarak bilinen bu yıldız oluşum bölgesi dev bir karanlık bulutun içine gömülmüştür.
ESO’nun Şili Paranal Gözlemevi’ndeki Çok Büyük Teleskopu ile NGC 1365 gökadasının kızılötesi görüntüsü elde edildi. NGC 1365, 60 milyon ışık yılı uzaklıktaki Ocak (Fornax) gökada kümesinin bir üyesidir. Gökada 200 000 ışık yılı uzunluğunda olup sarmal kolların merkez çevresinde dönüşü 350 milyon yıl sürmektedir.
ESO yakın gökadalardan oluşan Yontar Grubu’nda bulunan Samanyolu’na benzer sarmal bir gökada olan NGC 300’ün dikkat çekici yeni bir görüntüsünü yayınladı. ESO’nun Şili’de bulunan La Silla Gözlemevi’ndeki Geniş Alan Görüntüleyicisi (WFI) ile alınan 50 saatlik poz gökadanın yapısını duyarlı olarak gözler önüne sermektedir.
ESO’nun (Avrupa Güney Gözlemevi) 2.2 metrelik teleskobuyla görünür ışıkla alınan bu görüntünün merkezinde tüm ihtişamıyla kendini gösteren gökada NGC 4666’dır. NGC 4666 çok kuvvetli yıldız oluşumları ve dışarı alışılmadık ölçüde şiddetli rüzgarlarla gaz püskürten incelemeye değer bir gökadadır.
ESO’nun ötegezegen çalışmalarına öncülük eden gökbilimciler, Güneş-benzeri HD 10180 yıldızının etrafında en az beş gezegen içeren bir gezegen sistemi keşfetti. Araştırmacılar sistemin ayrıca şimdiye dek bulunan en küçük kütleli gezegeni de içeren iki tane daha gezegen içerebileceğine dair kanıtlara da sahipler.
ESO’daki gökbilimciler Magellan Bulutu’nu tararken Tarantula Bulutsusu’nun yeni bir görüntüsünü elde ettiler. Bu yakın kızılötesi görüntüde bulutsu ve yakın çevresi ayrıntılı olarak görülüyor. Görüntüde hem Magellan Bulutu hem de bizim gökadamıza ait çeşitli cisimler bulunuyor.