Swinburne Üniversitesi’nden Prof. Duncan Forbes liderliğindeki Uluslar arası bir gökbilimci ekibi yeni bir yıldız kümesi dizisi keşfetti. Hubble Uzay Teleskopu ve Hawaii’deki WM Keck Gözlemevi verilerini inceleyen araştırmacılar daha önce var olduğu bilinen ancak boyutları ve kütlesi tahmin edilememiş birçok…
ESO’nun Şili’de bulunan La Silla Gözlemevi’ndeki MPG/ESO 2.2-metre teleskopu üzerindeki Geniş Alan Görüntüleyicisi ile alınan bu görüntü parlak yıldız kümesi NGC 6520 ve komşusu garip kertenkele-şekilli karanlık bulut Barnard 86’yı göstermektedir. Bulut Yay takımyıldızında yer alıyor.
Ayrıca Tarantula çevresinde yüksek hızda hareketli oldukça fazla sayıda yıldız bulunuyor. Gökbilimcilerin “runaway yıldızlı” dedikleri bu alanlar sayesinde Tarantula Bulutsusu’nun oluştuğuna inanılıyor. Kütleli yıldızlar ile düşük kütleli yıldızlar arasındaki etkileşimler sonucunda küme merkezinin çökmesi süreci sık rastlanan bir süreçtir.
Hubble Uzay Teleskopu Messier 68 (M68) olarak bilinen yıldızlarla dolu küresel yıldız kümesini görüntüledi. Bir yıldız kümesi yüzbinlerce hatta milyonlarca yıldızın karşılıklı kütle çekim dengesiyle milyarlarca yıl bir arada bulunurlar.
Gökbilimciler buradaki yıldızların yaşına bakarak küresel kümelerin yaşlarını tespit ederler.
ESO’nun Yeni Teknoloji Teleskopu açık yıldız kümesi NGC 2100’ın çarpıcı bir görüntüsünü yakaladı. Bu eşsiz yıldız kümesi yaklaşık 15 milyon yıl yaşındadır ve Samanyolu’nun yanı başındaki Büyük Macellan Bulutu’nda yer almaktadır. Küme Tarantula Bulutsusu yakınından gelen parıldayan gaz tarafından sarılmış durumdadır.
Uluslararası bir astronomlar takımı, ESO’ ya ait Paranal Gözlemevi’ ndeki VISTA kızılötesi tarama teleskobundan elde edilen verileri kullanarak, Samanyolundaki toz tarafından gizlenmiş olan 96 yeni açık yıldız kümesi keşfetti.
Hubble Uzay Teleskopu’nun Geniş Alan Kamerası 3’ü kullanan gökbilimciler 40 milyon ışık yılı uzaklıktaki dört gökadada genç yıldızlar ve yıldız kümeleri olduğunu fark ettiler. Bir ışık yılı yaklaşık 9,5 trilyon km’dir. Buna göre ölü sanılan gökadalar az da olsa yeni yıldız oluşumlarına sahne oluyor.
Pek çok film yıldızı iyi bir bakımla yaşlarını saklamayı başarır. Yıldızlar için de aynı şey geçerli mi? Güneş gibi yıldızlar ise hayatlarının çok büyük bir kısmında neredeyse aynı görünür. Bir yıldız 10 milyar yıl boyunca bunu nasıl başarabiliyor? Çözüm yıldızın spin denilen dönme momentumunda saklı.
Renk karmaşası içinde ve soyut bir resim çalışması gibi görünen bu görüntü aslında Ro Yılancı yıldızının da bulunduğu bir bulutsudur. NASA’nın WISE ile gözlenen bölge Dünya’ya en yakın yıldız oluşum merkezlerindendir. Ro Yılancı’yı saran bulut Yılancı ve Akrep takımyıldızlarının arasında yer alır.
ESO’nun Çok Büyük Teleskop’u ile elde edilen bu yeni resimdeki keskin kırmızı bulut NGC 371 yıldız kümesini saran ışıldayan hidrojen bölgesidir. Bu yıldızımsı bölge komşu gökadamız Küçük Macellan Bulutu’nda bulunmaktadır. Görüntüye hakim olan nesne, taşkın kan ile dolu bir havuza benzetilebilir.