ESA’nın XMM_Newton ve NASA’nın Swift uzay teleskoplarının birlikteliği birbirlerinin etrafında dolanan iki yıldızın ürettikleri yıldız rüzgârıyla çarpıştıklarını gösterdi. 4700 ışık yılı uzaklıktaki genellikle O sınıfından büyük yıldızların oluşturduğu bir kümede yer alan çift yıldız, 2008 yılında keşfedilmişti.
NASA’nın Chandra X-Işını Gözlemevi ile Güneş’e yakın dört gezegenimsi bulutsu karşılaştırıldı. Burada Kedi Gözü Bulutsusu olarak bilinen NGC 6543, NGC 7662, NGC 7009 ve NGC 6826 görülmektedir. Birleştirilmiş görüntülerde pembe renk Chandra görüntüsünü, kırmızı-mavi-yeşil renkler ise Hubble ile alınan görüntüleri gösteriyor.
ESA’nın Herschel Uzay Gözlemevi yeni oluşan bir yıldızı çeviren gaz ve toz bulutu içinde Dünya okyanuslarındaki suyun 2000 katı kadar su buharı olduğunu keşfetti.
Soğuk ve karanlık gaz ve toz bulutları, ön yıldız çekirdeği ile yeni güneş sistemi için gerekli tüm maddeyi barındırıyor.
Bu görüntü Samanyolu’ndan 160 000 ışık yılı uzaklıktaki uydu gökada Büyük Macellan Bulutu’ndaki bir süper balonu gösteriyor. Bu tür bulutsular kütleli yıldızların süpernova ile patlamasının ardından uzaya yaydıkları yoğun ışıma ve yüksek hızlarla hareket savurdukları madde sonucunda oluşuyor.
ALMA ile bir gökbilimciler ekibi genç, Güneş-benzeri bir yıldızın etrafındaki gaz içerisinde şeker molekülleri tespit etti. Uzayda böyle bir yıldızın etrafında ilk kez şeker bulunuyor, ve bu keşifle, yıldızın etrafında gezegenlerle birlikte yaşamın temel yapıtaşlarının da doğru yerde, doğru zamanda oluşmakta olduğu gösteriliyor.
Gökbilimciler evrenin % 96’sını doldurduğunu düşündükleri karanlık madde ve karanlık enerjinin araştırılmasında yardımcı olabilecek, büyük gökadalar ve uzak karadelikleri de kapsayan ayrıntılı bir 3 boyutlu harita üzerinde çalışıyor.
Harita Sloan Dijital Gökyüzü Araştırması III yardımıyla gerçekleştiriliyor.
19. yüzyıl başlarında EtaKarina gökyüzünde sönük, sıradan bir ikili yıldız sistemiydi. Nisan 1843’te ise gökyüzündeki Sirius’tan daha parlak ikinci yıldız konumuna geldi.Eta Karina Sistemi’ndeki büyük ve kararsız yıldızın ömrünün sonuna gelmesiyle görülen parlama, 19. yüzyıl gökbilimcileri için önemli bir olaydır.
Evrenin değişken olduğunu biliyoruz. Öyle ki her gece görünen yıldızlardan bazıları değişik görülebilir.
Hubble Hen 3-1333 gezegenimsi bulutsusuna ait yeni bir görüntü yayınladı. Gezegenimsi bulutsular aslında gezegenlerle ilgilerinin olmadığı Güneş gibi orta büyüklükteki bir yıldızın patlaması ile oluşmuş bulutsulardır.
Ölmekte olan ve kırmızı dev aşamasındaki bir yıldızın çevresinde dünya büyüklüğünde iki gezegen bulundu. Aslında bu gezegenlerin yakın yörüngeleri nedeniyle yıldız tarafından yutulmuş olması gerekirdi. Keşif yıldız ve gezegen sistemlerinin sonlarının nasıl olacağı hakkında bilgi vermesi açısından önemli.
Ancak en güçlü ileri teknoloji ürünü teleskoplar ile uzaktaki düşük kütleli ve sönük yıldızlar kayıt edilebiliyor. İlk kez, mikro-mercekleme yöntemiyle M22 küresel küme içinde düşük kütleli yıldızı tespit edildi. Böylece bir küresel kümenin toplam kütlesinin karanlık maddeye gerek kalmadan açıklanabileceği ortaya koyuldu.