Samanyolu dışında gizlenmeyi başarmış en ilkel yıldız ESO’nun Çok Büyük Teleskobu ile ortaya çıkarıldı. İlk yıldızların Büyük Patlama’dan yani bir süre sonra ortaya çıkmaya başladığı düşünülüyor. Bu yıldızlar hidrojen ve helyumdan oluşmuştur ve yapılarında metal elementler oranı çok azdır.
Yandaki görüntü M31 ya da bilinen adıyla Andromeda Gökadasına ait. Görüntü Chandra (X-ışını), Spitzer(kızılötesi) ve Dijital İzleme-Digitized Sky Survey (görünür ışık) verilerinden oluşturuldu. Gökadanın merkezini gösteren sarı parlak bölge Chandra ile alınmıştır.
312 Işık yılı uzaklıktaki Yengeç takımyıldızında bulunan kırmızı yıldız Eta Cancri meğer çift yıldızmış. Yıldızlarından biri dev diğer cüce olan iki yıldız. Keşif New Mexico ile Hawai’deki teleskoplar kullanılarak gerçekleşti.
Hubble Uzay Teleskobu ile alınan veriler ışığında evrendeki gökada türleri ve şekillerine yönelik bir çalışma yapıldı. Çalışmaya göre günümüzde bulunan sarmal gökadaların yarısından fazlasının 6 milyar yıl içinde çarpışmalar ve birleşmeler sonucunda oluştuğu kuramını doğruladı.
İlk kez süpernova gibi patlayan gama ışını gözlenmeyen bir gama ışını patlaması gözlendi. Sanki bir terslik var gibi değil mi? Gama ışını görünmüyorsa nasıl gama ışını patlaması denilebiliyor. Haberin ayrıntılarını görelim.
4.6 milyar ışık yılı uzaklıkta Başak (Virgo) Takımyıldızı içinde iki kuasar birleşiyor. Kuasarlar birbirinden sadece 70 bin ışık yılı uzaklıkta bulunuyor. Yandaki görüntü aslında iki farklı teleskopla alınmış görüntülerin birleştirilmesiyle elde edildi: Chandra ve Magellan.
Gökbilimciler başka bir gökada içinde yıldız-karadelik çifti keşfini gerçekleştirdiler. Keşif ESO’nun Çok Büyük Teleskobu (Very Large Telescope-VLT) ile yapıldı. Sistem şimdiye kadar keşfedilen en büyük ikinci yıldız-karadelik çifti olarak kayıtlara geçti.
Gökbilimciler Chandra X-ışını teleskobu yardımıyla bir gökadanın iki kuyruğunu görüntüledi. Adell 3627 Gökadasına ait olan fotoğraf, Chandra ve Şili’deki Astrofizik Araştırma Merkezi’nden (SOAR ) alınan görüntülerin birleştirilmesiyle elde edildi.
Kuyruğun önünde görülen ESO 137-001 gökadasıdır. Kuyruğun uzunluğu 260 000 ışık yıldır. Başka bir ifadeyle ışığın, kuyruğun başından sonuna kadar hareketi 260 000 yıl sürmektedir.
İki gökbilimci evrendeki gökada türlerine ve gökadaların evrimine yönelik yeni bir çalışma yaptı. Gökbilimciler, Dr. Andrew Benson ile Dr. Nick Devereux gökadalarin 13 milyar yıllık gelişimini inceledi.
Gökadalar, birkaç milyon yıldızdan bir trilyon yıldıza kadar büyüklü küçüklü yapıda dağılım gösteriyor. Gökadaların sınıflandırılmasıyla ilgili ilk çalışma 1930’larda Edwin Hubble tarafından yapıldı. Hubble tarafından biçimlerine bakılarak yapılan sınıflandırmaya “Hubble düzeni” adı verilir.
Başını Avustralya’daki Adelaide Üniversitesi’nden bir ekibin çektiği uluslararası bir topluluk, Samanyolu Gökadası’nın merkezindeki manyetik alanın, diğer bölgelere göre 10 kat daha güçlü olduğunu ortaya çıkardı. Gökbilimdeki verilerin sağlıklı olarak değerlendirilmesinde manyetik alanların büyük önemi olmaktadır. Bu nedenle Samanyolu’ndaki manyetik alanın net olarak hesaplanması önem kazanıyor. Araştırmaya Almanya’daki Max Planck Enstitüsü Nükleer Fizik Merkezi, ABD’deki Monash Üniversitesi’de katıldı.