Güneş’i gözlemek üzere 11 Şubat 2010’da Cape Canaveral Uzay Üssü’nden fırlatılan Güneş Dinamikleri Gözlemevi (Solar Dynamics Observatory-SDO) yeni ve müthiş bir güneş patlaması yakaladı.
Güneş 28 Ocak 2011’de aynı anda iki farklı noktadan müthiş bir enerji fışkırması gerçekleştirdi. SDO o sırada bu olayı görüntülemeyi başardı.
Titanik boyutlarında bir asteroitin 19 Temmuz 2009’da Jüpiter’e çarpması sonucunda dev gezegenin atmosferinde iz oluştu.
Çarpma sonucunda üç kızılötesi teleskopla elde edilen veriler ışığında atmosferin sıcaklığı ve kimyasal yapısının ne ölçüde etkilendiği belirlendi. Peki bir sonraki çarpışma ne zaman olacak?
Görüntüdeki merkeze yakın konumda parlayan mavi yıldız Zeta Yılancı’dır. Görünür ışıkta kırmızı görünen yıldızın çevresindeki sönük yıldızlar ve toz bulutu görünmez. Böylesi bir görüntü ancak WISE gibi araçlarla alınabilir. Zeta Yılancı aslında yıldızlararası gaz ve toz bulutunun arasında kalmış büyük kütleli, sıcak ve parlak bir mavi yıldızdır.
Birkaç yıldır araştırmacılar Satürn’ün halkaları içinde yüzen küçük uydu Enceladus’un buzlu yüzeyinin altında okyanus olup olmadığını tartışıyor. Elde edilen yeni kanıtlar buzlu yüzeyin altında gazoz gibi gazlı okyanus olduğu ve bunun da mikrobik yaşam için uygun olabileceğini söylüyor.
Tüm hikaye 2005 yılında başladı.
Hubble Uzay Teleskopu 13,7 milyar yıl yaşındaki evrende 13,2 milyar yıl önce oluşmuş bir nesneyi ortaya çıkardı. Hubble bu keşfiyle en eski nesneye ait rekorunu da 150 milyon yıl daha ileri götürmüş oldu.
Büyük patlamadan 480 milyon yıl sonra oluşmuş olan ve UDFj-39546284 olarak kodlanan nesne mavi yıldızların oluşturduğu bir gökadadır.
Mars gezginlerinden Fırsat bu hafta Mars’a inişinin 7. yıldönümünü kutlayacak ve hemen ardından 16 gün süreyle Dünya ile olan iletişimini kesecek. Çünkü bu sırada Mars Dünya’ya göre Güneş’in arkasına dolanmış olacak.
Bu sırada gezegen araçlarından gelecek radyo sinyalleri Güneş tarafından bozulmaya uğrayabilir.
Gezgin-2, 25 yıl önce Güneş Sistemi’nin hakkında en az bilgi sahibi olunan gezegeni Uranüs’ün yakınından geçmiş ve gaz devine ait birçok veri yollamıştı.
Alınan görüntülerde özellikle Uranüs’ün buzlarla kaplı uydusu Miranda araştırmacıları şaşırtmıştı. Bilim insanları bu uydunun buzlarla kaplı yüzeyinin kraterlerle dolu bir yapıda olduğunu bekliyordu.
NASA’nın Cassini uzay aracı Satürn uydularından Rhea’ya yaptığı yakın uçuşu tamamladı. Araç, uyduya ait görüntüleri 10-11 Ocak 2011 tarihlerinde aldı. Görüntüde gün ışığı altında bir kısmı parlayan bir kısmı gölgede kalan kraterler açık bir şekilde görülüyor. Alınan görüntülerde Rhea dışında diğer uydular ve Satürn halkası da göze çarpıyor.
Büyük karadelikler ve karanlık maddenin büyük bir kısmı büyük kütleli gökadaların merkezlerinde bulunur. Bu bilgi karanlık maddenin aslında karadelikleri besleyip büyüttüğü hakkındaki tartışmalara yol açmıştı. Bütün gökadalar görünür kenarlarını kuşatan ve gökada kütlesine hakim olan karanlık maddeyle kaplıdır.
Avcı (Orion) Bulutsusu’na ait bu tüy benzeri görüntü Şili’deki MGP/ESO 2.2 metrelik teleskopa takılı olan Geniş Alan Görüntüleyicisi ile elde edildi. Bulutsu gökbilimcilere yıldızların doğumu ve evrimi konusunda yardımcı olan büyük yıldız oluşum bölgesidir. Büyük yıldızların oluşumuna sahne olan toz ve gaz yapısı dünyaya en yakın bulutsulardandır.