ESO’nun Çok Büyük Teleskop’unu kullanan Avrupalı gökbilimciler ilk kez bir magnetarın – alışılmadık bir nötron yıldızı türü – en az 40 Güneş kütleli bir yıldızdan oluştuğunu gösterdiler. Sonuçlar yıldızların nasıl evrimleştiği, bu kadar büyük kütleli bir yıldızın bir magnetar yerine karadelik olmasının beklendiği mevcut teoriler için büyük zorluklar arz ediyor.
Bir Japon uzay aracı Venüs’e yaklaşıyor. Japon Uzay Ajansı (JAXA)’nın Akatsuki (Şafak) adlı uzay aracı görevinden sorumlu ekibin başındaki kişi olan Takeshi Imamura aracın 7 Aralık 2010’da gezegenin yörüngesine gireceğini belirtiyor. Imamura aracın çektiği fotoğraflarla Venüs hakkında birçok bilgi vereceğini umuyor.
Evinizde ya da işyerinizde kullandığınız bilgisayarınız sizin hiç rahatsız olmayacağınız hatta varlığını unutacağınız bir şekilde küçük bir program ile bilime yardımda bulunabilir. Einstein@Home olarak oluşturulan bir projeyle şu an kullanıcı sayısı 250 000’i geçmiş. Projeye destek veren bu kişisel bilgisayarların yardımıyla ilk keşif gerçekleşti.
Gökbilimciler Fermi Gama Işını Uzay Teleskopu’nu kullanarak bir novadan gelen gama ışınlarını fark ettiler. Keşif, nova patlamalarının böylesi yüksek enerji ışınım yayamayacağı varsayımına karşı koyacak nitelikte.
Nova, bir yıldızın ani ve kısa süreli bir patlamasıdır. Patlamaya uğrayan ise ikili sistemin bir üyesi olan beyaz cüce.
Washington Carnigie Enstitüsü’nden Scott Sheppard ve Hawai-Hilo’daki Gemini Gözlemevi’nden Chad Trujillo Neptün’ün L5 olarak adlandırılan Lagrange noktasında bir grup truva asteroiti olduğunu buldular. Keşif 8,2 metrelik Subaru Teleskopu ve 6,5 metrelik Magellan Teleskopu ile gerçekleştirildi.
Çevresinde bilinmedik bir nedenle oluşan iplikçileriyle NGC 4696 farklı görüntü veren bir gökadadır. Gökadanın çevresini saran bu iplikçiklerin ne olduğu ise koca bir soru işareti. Acaba bunların oluşumunda büyük bir karadeliğin etkisi var mı? Gökadanın 30 000 ışık yılı uzağına kadar uzanan bir toz diskiyle çevrilidir.
Hubble Uzay Teleskobu kuzey takımyıldızlarından 320 milyon ışık yılı uzaklıktaki Berenis’in Saçı’nı oluşturan gökadalar kümesini görüntüledi.
NGC 4911 gökadası merkezi yakınında gaz ve toz yapılarıyla kaplıdır. Bunlar yeni doğmuş yıldızları barındırırlar ve varlıklarını pembemsi görünen hidrojen bulutlarına borçludurlar.
Gökadalar gençlik iksirini bulmuş olmalı…Gökbilimciler yaşlı ve büyük gökadaları saran ikinci bir kuşak varmış gibi görünen sıra dışı morötesi ışınımın varlığını tespit ettiler. Bu yapılar bir şekilde Samanyolu benzeri sarmal gökadaların da tepesini oluşturmuş ve yeni yıldızları oluşturmak için gökadaya gelen gazla kendilerine gereken gücü sağlamışlar.
ESO’daki gökbilimciler Magellan Bulutu’nu tararken Tarantula Bulutsusu’nun yeni bir görüntüsünü elde ettiler. Bu yakın kızılötesi görüntüde bulutsu ve yakın çevresi ayrıntılı olarak görülüyor. Görüntüde hem Magellan Bulutu hem de bizim gökadamıza ait çeşitli cisimler bulunuyor.
ESO’nun Çok Büyük Teleskopu’nu kullanan gökbilimciler, bir yıldızın patlaması sonucu uzaya dağılan kalıntısının üç boyutlu görüntüsünü elde ettiler. Sonuçlara göre patlamanın güçlü bir patlama olduğu dışında belli bir yönde gerçekleştiği sonucuna da ulaşıldı. Bilgisayar modellerine göre süpernova patlaması oldukça çalkantılı geçmiş.