Sıcak yaz gününde belki de en keyifli şeylerden biri dondurma yemektir. Ama dondurmayı soğuk bir ortamda yenmez. Ancak uzayda soğuk ve büyük bir yıldızın ışımasıyla çevresindeki gazın aydınlandığı bir bölgede garip ve fantastik bir bölge görülüyor. Bu son olarak Hubble Uzay Teleskopu ile görüntülenen Karina Bulutsusu.
ESO’daki gökbilimciler Magellan Bulutu’nu tararken Tarantula Bulutsusu’nun yeni bir görüntüsünü elde ettiler. Bu yakın kızılötesi görüntüde bulutsu ve yakın çevresi ayrıntılı olarak görülüyor. Görüntüde hem Magellan Bulutu hem de bizim gökadamıza ait çeşitli cisimler bulunuyor.
Hubble bu sefer rengarenk bir yıldız oluşum bölgesi olan NGC 2467’yi görüntüledi. Renkli kozmik çorbanın içinde özellikle parlak mavi genç yıldızlar ön planda görünüyor.
NGC 2467 yıldız oluşum bölgesi oldukça geniş bir gaz bulutudur ve çoğunlukla hidrojenden oluşmuştur. Bu nedenle bölgede bol bol yeni yıldız oluşmaktadır.
R Güneytacı yıldızının etrafındaki bölgenin bu görkemli görüntüsü ESO’nun Şili’de bulunan La Silla Gözlemevi’ndeki Geniş Alan Görüntüleyicisi (WFI) ile alınan görüntülerle oluşturulmuştur. R Güneytacı yakın bir yıldız oluşum bölgesinin merkezinde yer almakta ve dev bir toz bulutuna gömülü narin mavimsi bir yansıma bulutsusu ile çevrilmektedir.
Herschel’den alınan son görüntüde, her biri 10 güneş kütlesindeki ön yıldızlar görüntülendi. Bu yıldızlar sonradan oluşacak yeni nesil yıldızların oluşum sürecini de etkileyecektir.
Herschel’in yeni görüntüleri, yaklaşık 5000 ışık yılı uzaklıktaki Rozet Bulutsusu’na ait.
NASA’nın Geniş Alan Kızılaltı İnceleme Tarayıcısı (WISE) aracı yeni yıldızların etkisiyle çiçeği açılmış gibi görünen kozmik bir gül goncasını görüntüledi. Yıldızlar Berkeley-59 kümesine ait. Birkaç milyon yaşındaki yıldızları oluşturan toz bulutu güzel bir görüntü sağlıyor.
ESO, 210 000 ışık yılı uzaklıktaki NGC 346 yıldız oluşum bölgesini görüntüledi. Bölge Küçük Magellan Bulutsusu’ndaki Tukan (Tucana) takımyıldızında bulunuyor. Büyük ve parlak yıldızlardan yayılan ışık, gaz ve tozdan oluşan yapının parlamasına neden oluyor.
ESO, Kedi Pençesi Bulutsusu (Cat’s Paw Nebula) olarak adlandırılmış olan NGC 6334’ün yeni bir görüntüsünü yayınladı. Samanyolu merkezine yakın bir bölgede yer alan bulutsu, yoğun gaz ve toz kümesinin arkasında saklanmaktadır. Bulutsudaki gaz ve toz bulutu, büyük kütleli yıldızların oluşmasına neden olmaktadır.
NGC 6334’ün görüntüsü insana gökte gezen dev bir kedinin pençesini andırdığı için, Kedi Pençesi Bulutsusu olarak da adlandırılır.
NASA/ESA Hubble Uzay Teleskobu’ndan muhteşem bir NGC 7023 görüntüsü elde edildi. NGC 7023 Bulutsusu aynı zamanda İris Bulutsusu olarak adlandırılıyor. Bulutsu bir toz bulutunu andırmaktadır.
Gökbilimciler için tozlu bölgeler hem görsel olarak güzel hem de sıkıntı vericidir. Çünkü bu tozlu yapının arkasını veya içini göremeyiz. Ancak bu tozlu yapılarda oluşan yeni yıldızlar sayesinde tozlu yapı görünür hale gelir. İris Bulutsusu’nun kuzeybatısını gösteren bu görüntüde tozlu yapı gözler önüne seriliyor.
ESO, Samanyolu’na benzeyen yakın bir gökadanın yeni bir fotoğrafını yayımladı. NGC-4945 kendi gökadamız gibi merkezin çevresinde dolanan parlak kollarıyla sarmal bir gökadadır. Gökadanın uzaya enerji saçan merkezindeki obur karadelik yakınındaki maddeyi yok ediyor.
Orta özellikteki bir teleskopla görülebilen NGC-4945, 13 milyon ışık yılı uzaklıktaki Erboğa (Centaurus) Takımyıldızının bir üyesidir. 1826 yılında İskoç Gökbilimci John Dunlop tarafından keşfedilen Gökada, 1880’lerde İrlandalı Gökbilimci John Louis Emil Dreyer tarafından derlenen genel bir katalogda yerini aldı.
