Mars’a insan göndermek için bilim insanları ve mühendisler bir dizi teknolojik ve güvenlik engelini geçmek zorunda. Engellerden biri Güneş’ten, uzak yıldızlardan ve gökadalardan gelen parçacık ışınımın (radyasyon) oluşturduğu risk.
Burada iki önemli soru karşımıza çıkıyor: Parçacık ışınımı kızıl gezegene yapılacak yolculuk süresince ciddi bir tehdit oluşturuyor mu? Ve Mars’a yapılacak yolculukta astronotları taşıyacak uzay aracı bu ışınımla baş edebilir mi?
Yeni bir çalışma bu soruları sırasıyla “hayır” ve “evet” olarak yanıtlıyor.
Yani, uzay aracının yeterli kalkanı olması ve gidiş-dönüş sürelerinin dört yıldan kısa olması şartıyla Mars’a güvenli şekilde insan gönderilebilir. Burada görevin zamanlaması da önemlidir: en iyi zaman güneş aktivitelerinin yani güneş maksimumumun zirvede olduğu andır.
Bilim insanlarının hesaplamalarına göre Mars’a yollanacak uzay aracını güneşten gelen enerjik parçacıklardan korumak mümkün. Güneş maksimumu sırasında uzak gökadalardan gelen en tehlikeli ve enerjik parçacıklar güneş aktivitesi nedeniyle saptırılıyor.
Mars’a yolculuk ortalama dokuz ay sürüyor. Bu nedenle fırlatma zamanına ve yakıta bağlı olarak bir insanın gezegene ulaşıp geri dönmesi iki yıldan fazla zaman alacak demektir.
Uzay ışınımı, aracın ağırlığı ve fırlatma zamanı gibi olgular Mars’a yapılacak yolculuğa çeşitli sınırlamalar getiriyor. Yine de böyle bir görev yapılabilir.
Araştırmacılar Mars görevi için en fazla dört yıllık bir süre öneriyor. Daha uzun yolculuklar astronotları gidiş-dönüş sırasında daha fazla ve yüksek miktarda ışınıma maruz bırakacaktır. Böyle bir uçuşun ana tehlikesi güneş sisteminin dışından gelen parçacıklar olması fırlatmanın doğru zamanda yapılmasını gerektiriyor.
Uzayda karşılaşılacak iki tehlikeli ışınım; güneş kaynaklı parçacıklar ve galaktik kozmik ışınlardır. Bunların yoğunluğunu güneş aktivitesi belirler. Galaktik kozmik ışın yoğunluğunun güneş maksimumundan sonraki 6-12 ay içinde en düşük olduğu hesaplandı. Bu sırada güneş kaynaklı parçacık yoğunluğu ise maksimuma ulaşıyor.
