Mars geçmişte siyah mıydı acaba? Mars’ın kırmızı tozunun yüzeydeki kayaların ufalanması ve bir zamanlar yüzeyde varolan suyun bunları paslandırmasıyla oluştuğuna inanılır. Yeni yapılan bir çalışmaya göre kayaların ufalanması için suya gerek yok.
Aarhus Mars Benzetim (Animasyon) Laboratuvarı’ndan Jonathan Merrison bulgularını Avrupa Gezegen Bilim Kongresi’ne sunarak, Mars’ın kırmızı tozunu oluşturan kayaların ufalanması için suyun gerekli olmadığını bildirdi.
Planck gözlerini açarak ilk görüntüsünü dünyaya yolladı. Görüntülerden Planck’ın veri kalitesinin mükemmel olduğu belirlendi. Bu bilgi Planck’ı uzaya yollayan ve L2 (Lagrange) noktasına yerleştiren ESA’yı mutlu etmişe benziyor.
Planck, uzaydaki büyük patlamanın izi olarak bilinen kozmik mikrodalga arka alan ışınımını, mikrodalga dalga boyunda inceleyecek. Araç 13 Ağustos 2009’da son manevrasını yaparak L2’deki istenilen yörüngesine oturmuştu.
Planck 15 ay süresince üzerindeki LFI (düşük frekans cihazı) ve HFI (yüksek frekans cihazı) ile bilgi toplayacak.
2009’un başlarında COROT uydusu tarafından keşfedilen bir ötegezegen Gökbilimciler için bir ilkti. Çünkü ilk kez Dünya benzeri bir gezegen keşfedilmişti. Bu gezegenin karasal bir gezegen olma olasılığı yüksekti ki gezegenle ilgili son bilgilerde bu olasılığın gerçekleştiği bildirildi. Gezegenin adı COROT-7b.
Gökbilimciler şimdiye kadar toplam 353 ötegezegen keşfettiler. Bu gezegenlerin özellikleri birbirlerinden çok farklı. Kimi yıldızına çok yakın, WASP 18b gibi, kimisi çok uzak, kimi çok büyük, kimi de bizi heyecanlandıracak ölçüde yaşam alanı içinde: Gliese 581 d. Şimdi vereceğimiz haber 353 ötegezegen içinde karasal gezegen olduğu kabul edilen ilk ötegezegenle ilgili.
Obur bir karadeliğin bulunduğu gökada merkezi acaba nasıl davranır? Peki ya merkezde obur iki karadelik varsa…. Bu soruya yanıt arayan Swinburne Üniversitesi’nden bir ekip 50 gökada üzerinde yaptıkları inceleme sonucunda şaşırtıcı sonuçlara ulaştı.
Araştırmacılar Doc.Dr.Alister Graham ve Dr. Lee Spitler inceledikleri gökadalar arasında 12’sinin aslında çift çekirdeğinin olduğunu buldular. Bu gökadaların çekirdeklerinde ya iki süper karadelik ya da en az on milyon yıldızdan oluşan yoğun yıldız kümeleri olduğunu da gösterdiler.
Ocak 2009’da Satürn’de Güneş Sistemi’nin en büyük fırtınası gözlendi. Kasım 2007 ve Temmuz 2008’de Cassini’nin gözlediği büyük fırtınaları da geride bırakan bir fırtınaydı bu.
Cassini Satürn gözlemine başladığı 2004 yıolından bu yana gezegendeki dokuzuncu fırtına gözlenmiş oldu. Fırtına sırasında Satürn’ün atmosferinde Cassini Radyo ve Plazma Dalga Bilim alıcısının (RPWS) ölçtüğü güçlü radyo dalgaları da kayıt edildi. Radyo dalgaları fırtınanın Satürn’ün atmosferinde 3000 km’lik bir alanda etkili olduğunu ve fırtına şiddetinin de karasal bir gezegende olabilecek en büyük fırtınadan 10 bin kat daha güçlü olduğunu gösteriyordu.
ESO, yeni bir projeye ait üç görüntünün ilkini yayınladı. Projede Samanyolu Gökadası’nın 800 milyon piksellik fotoğrafı işlendi. Fotoğraf 360 derecelik açıya sahip ve tüm göğü kaplıyor. Dünyamız gökyüzünü örten bu muazzam kuşak gözler önüne serildi.
Dünya Astronomi Yılı nedeniyle ESO’da gökbilim sevenlere yönelik “GigaGalaxy” adıyla başlattığı projenin ilk ürünü olarak yüksek çözünürlükte Samanyolu’nun fotoğrafını yayınladı. Fotoğrafta bulutsular, parlayan yıldızlar, yıldız kümeleri açıkça görülebiliyor.
Cassini, Satürn ve uydularını izlemeye devam ediyor. Bize de yeni fotoğrafları yayınlamak kalıyor. Satürn Güneş Sistemi’nin en büyük 2. ve Güneş’e uzaklığa göre 6. sıradaki dev gaz gezegendir. Halkalarıyla küçük bir teleskoptan bakanları bile hayranlık içinde bırakan bir güzelliğe sahiptir. Galile günümüzden 400 yıl önce Satürn’e yaptığı küçücük teleskobuyla bakmış ve halkalarını “kulak” olarak yorumlamıştı. Günümüzde bizler Galile’den daha şanslıyız. Evimizde teleskop yoksa bile Satürn’ün dev teleskoplarla, Hubble ile ve Cassini ile çekilmiş fotoğraflarını istediğimiz an ulaşabiliyoruz.
Ay aracı LCROSS, Ay’ın görünmeyen yüzünde bir kraterdeki karanlık bölgede su buzu olup olmadığını anlamak için bölgeyi bir roketle vuracak. Roketin bölgeye çarpmasının ardından kalkacak toz bulutunu analiz ederek buz olup olmadığını anlayacak. Bu iş için Cabeua Krateri seçildi. Krater diğerlerine göre düz bir zemin ve yumuşak yamaçlardan oluşuyor. Deney 9 Ekim 2009 günü yapılacak. Gözlem yapacak bilim insanları şimdiden o günü sabırsızlıkla bekliyorlar.
NASA’nın 19 yılı deviren Hubble Uzay Teleskobu artık daha canlı, daha büyüleyici görüntüleri iletmek ve evrenin sırlarını açığa çıkarmaya yardımcı olmak için uzaya her zamankinden daha dikkatli bakıyor. Hubble gözünden yeni alınan fotoğraflar geçtiğimiz mayıs ayında üzerine takılan yeni nesil kamerasıyla göz dolduruyor. Güneş Sistemimiz başta olmak üzere Kuiper Kuşağı’ndaki gökcisimlerini, diğer yıldızların çevresinde dolanan gezegenleri de gözlemleyebilecek hatta bu gezegenlerin doğumuna tanıklık edebilecek ölçüde güçlendirildi. İşte yeni donanımıyla Hubble yeni fotoğraflarını yayımladı. İşte o fotoğraflar:
Satürn’ün büyük uydusu Titan Hollandalı Gökbilimci Christiaan Huygens tarafından keşfedildiğinden bu yana hala ilgi çekmeyi başarıyor. Atmosferindeki kalın örtü nedeniyle son beş yıla kadar Titan hakkında pek bir şey bilmiyorduk. NASA’nın uzay aracı Cassini uyduya 60’dan fazla yakın uçuş gerçekleştirerek Titan hakkında bir anda çok fazla bilgi edinebildik. Şu an ki tartışma Titan’ın uzay gezginleri için bir enerji alacakları istasyon olup olamayacakları yönünde.
